Al voor ik mijn aanstelling als Fotograaf des Vaderlands kreeg, was ik bezig met een reizende, multifunctionele tentoonstelling met als thema ‘vluchtelingen’. Ik heb tien jaar in Istanbul gewoond en vier jaar geleden kwamen de eerste vluchtelingen daar al binnen. Turkije zette de grens open, maar faciliteerde verder niets. In Europa was helemaal geen aandacht voor de migranten. Maar de dijken, hier komt de Brabander in mij naar boven, braken door. Probeer het dan nog maar eens te stoppen. Toen voelde ik al; dit gaat een probleem worden.
Samen met de stichting voor vluchteling-studenten UAF heb ik besloten hier iets mee te doen. Ons doel was de migratie onder de aandacht te brengen. Maar in de afgelopen jaren is er zo veel veranderd, dat wij ons een nieuw doel hebben gesteld: de beeldvorming rondom vluchtelingen vollediger maken. Op 20 juni is het Wereldvluchtelingendag. Dan gaat onze tentoonstelling open.
‘Het begint allemaal met vooronderzoek. Je leest en kijkt om je heen. Je voert gesprekken met deskundigen en concludeert uit je opgedane kennis wat nu belangrijk is om te vertellen. Je werkt het idee uit. Hele teksten liggen voor je, op papier. Je schetst een beeld, in mijn geval door middel van fotografie.
‘Eén van de eerste ‘schetsen’ die ik voor dit project schoot; was van een Mongolisch gezin in Groningen dat toen elf jaar in Nederland woonde. Ik stond in de woonkamer en hun zoontje trok mijn aandacht. Hij was jarig en druk aan het spelen. Dat was het begin. Uiteindelijk viel alles al doende op zijn plek en dat is straks terug te zien in de tentoonstelling.
‘Ik fotografeer nu twintig jaar. Ik ben niet bezig om een dichtgetimmerd beeld te maken. Ik probeer iets te laten zien wat niet in het beeld gebeurt, maar dat wel suggereert. Fotograferen is zo subtiel en fragiel, het proberen te benoemen doet al afbreuk aan het vak. Ik heb’ een eigen stijl, die voorbij grenzen gaat. Ik probeer een brug te slaan tussen culturen. Foto’s die zowel mensen uit het Midden-Oosten als uit het Westen aanspreken. Je stelt jezelf constant vragen: wat is de context? Wat laat ik hier zien? Vergelijk het met een schrijver; je wilt een verhaal vertellen. Al doe ik dat niet met een pen, maar via beeld.’
. . .
Bron: De Volkskrant 03/02/2016 – Tekst: Hester Ramaker
. . .
Website: Ahmet Polat
